ശൂന്യതയിലെ കോണിപ്പടികള്
ഈ വഴി നിനക്ക് ഞാന് പറഞ്ഞു തരാം.
ഇവിടെ നിന്നും നീ കയരിചെല്ലുക,
നിറമില്ലാത്ത ലോകത്തിന്റെ നിഗൂധതകളിലെക്കാന്..
ശൂന്യതയില് കാല്പ്പാടുകള് പതിയരില്ല .
ശബ്ദമില്ലയ്മയും.
എങ്ങലുകള് തൊണ്ടയില്
മുട്ടി വിളിക്കാറില്ല.
ചിരികള് കര്നപടങ്ങളിലും
ഇവിടെ നീ സുരക്ഷിതനാണ്.
അര്ത്ഥരഹിതമായ വാക്കുകളും വാചകങ്ങളും
നിന്നെ വീര്പ്പുമുട്ടിക്കുകയില്ല .
ഈ കൊനിപ്പടികള്ക്ക് പോലും
രാത്രിയുടെ നിറമാണ്.
വെളുത്ത പകലിനു മീതെ കരിയുന്ന സൂര്യനോ,
ഇരുണ്ട രാവിന് മുകളില് വിലരുന്ന ചന്ദ്രനോ,
ഈ പടികളില് നിഴല് വീഴ്ത്താറില്ല.
അതില് നിന്ന് തുടങ്ങി അതിലവസനിക്കുന്ന
ഒരു ഗോളമായി ഉരുണ്ടോ ,
അതില് നിന്ന് പറന്നു അതില് തന്നെ അടിയുന്ന
പുകയായി മരിയോ നിനക്കിതിലെ സന്ജരിക്കാം.
ഈ പടികളില് ഏറെ നേരം ഇരുന്നു പോകരുത്.
ഇരുട്ട് നിന്റെ കണ്ണുകളിലൂടെ തുളച്ചു കയറി,
ഹൃദയത്തിന്റെ നേരുകയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു
രക്തകൊസങ്ങളില് പടര്ന്നു കയറും.
ഇത് വെറും നടവഴിയാണ്.
ഇതിനുമപ്പുറം നിറമില്ലാത്ത,മണമില്ലാത്ത
ഒരു ലോകമുണ്ട്
നിന്റെ മാത്രം ലോകം.
അവിടെ കാലുകളിലെ ചങ്ങലകലഴിയും,
കൈകളിലെ കെട്ടുകള് ഉതിരും
കണ്ണിലെ തിരശീല മാരും.
ഇന്നത്തേക്ക് മാത്രം,
അന്ധനായി,ബധിരനായി,
നീ ഈ കോണിപ്പടികള് കയറുക..
ഇതിനെയും സ്പര്ഷിച്ചരിയുക..
കണ്ണീരും ചിരിയും വഞ്ചനയും
വേദനിപ്പിക്കുന്ന ചോരത്തുള്ളികളും
തോട്ടരിഞ്ഞത് പോലെ..
കിതയ്ക്കാതെ,തളരാതെ,
അറ്റവും പൊക്കവും അറിയാത്ത
ഈ പടികള് കയറുക..
നാളെ നീ സ്വതന്ത്രനാണ് ....
നല്ല കവിത..ഒരുപാടിഷ്ടമായി..ജീവിതയാത്രയെ കൊച്ചു കവിതയിലൊതുക്കി...
ReplyDeleteവെളുത്ത പകലിനു മീതെ കരിയുന്ന സൂര്യനോ,
ReplyDeleteഇരുണ്ട രാവിന് മുകളില് വിലരുന്ന ചന്ദ്രനോ,
ഈ പടികളില് നിഴല് വീഴ്ത്താറില്ല.
കൊള്ളാം.നല്ല ഭാവന.